Golden smock

Kijk, er zijn trendsetters en er zijn volgers. Herders en schapen. Nu geloof ik graag zelf dat ik in de eerste categorie thuishoor. Geef toe, trendsetter zijn klinkt spannender dan volger zijn. Maar u had natuurlijk al van kilometers afstand gezien dat ik in feite gewoon een schaap ben. Mééééh. Allé, soms toch - ook niet overdrijven é, dat is niet goed voor mijn zelfbeeld.

Dus nadat half blogland aan het smocken ging, ging ik er ook aan. Had ik eerder moeten doen, minimum aan inspanning, maximum aan resultaat. Nadat Marleen  het vorige week in 5 minuutjes uitlegde, ging ik thuis meteen aan het testen. Maar wat een Lucy-jurkje (Compagnie M) voor Janne had moeten worden, bleek bij een pasbeurt toch een ietsie pietsie te kort - helemaal mijn eigen schuld maar laten we het daar verder maar niet over hebben, straks blijft er van mijn zelfbeeld helemaal niks meer over. 

Gelukkig hebben wij hier van alle maten en soorten klein grut in de familie, de Lucy werd dus meteen doorgespeeld aan nichtje Tess. En eerlijk, Tess staat er veel beter mee dan Janne ook, met dit stofje. Dat stofje scoorde ik op onze Eigengemerkte markt eind juni, bij An Buermans die de stoffen uit haar vorige collectie voor 2,5€ per meter van de hand deed. Ik moet er niet bij vertellen dat ik bij opening van de markt onze eigen stand al even in de steek liet om mijn slag te slaan zeker ;).

Er zit goud in dat stofje, écht goud. En dus diepte ik gouddraad op uit mijn garendoos en smockte met goud. 

De knoopjes komen van bij Georgette. Zijn ze niet schattig?!

Er volgen er nog, smocksels, dat is zeker!

Eentje om erin te komen...

...zei de man met enige terughoudendheid toen dit topje gisteren op de naaitafel lag. 'Niet mooi?' vroeg ik. 'Bwa, ik zie het niet direct'. Nu kan ik daar wel inkomen. Zo zonder model erin had het wel iets weg van een tent, ik geef het toe. Maar ha, vanmorgen gaf hij schoorvoetend zijn ongelijk toe.

Enkele dagen terug werd er hier geruzied om een kleedje met ronde kraag van Name it van twee seizoenen geleden. Meters te klein voor Jolien inmiddels, maar ze weigerde dat zelf in te zien en het kleedje aan de jongere zus door te geven. Plots bedacht ik me dat er in Stof voor durf-het-zelvers een model stond met een soortgelijke ronde kraag. 

De naaimachine werd vanonder het stof gehaald - ik vreesde even voor roestvorming na 3 weken inactiviteit maar ze deed het zonder morren ;) - en dit zomerse topje is het resultaat. Ik maakte maatje 116 maar verlengde nog een 4-tal cm, de kraag maakte ik 1 cm minder breed (en verlengde het onderste deel dus 1 cm bovenaan) zodat ze iets minder ver op de schouders valt. En in plaats van de voorziene rimpeltjes, ging ik voor plooitjes. Kwestie van smaak allemaal.

De stof is er eentje van Scapa, en kocht ik bij Mon Depot (Palmbladeren - ook verkrijgbaar in fuchsia). Ze past helemaal in mijn stiekeme geel-en-mint fase - topkleurencombinatie vind ik dat.

De sterallures zijn duidelijk nog niet verleerd.

Het land van de 1000 meren...

Een deugddoende vakantie werd het, daar in het hoge noorden. Veertien dagen lang genieten, van de zon, het water, de rust, de natuur en dat alles in zuiderse temperaturen. Vijftien jaar geleden alweer verbleef ik voor een jaar in Tampere, bij een fantastisch gastgezin. De hartelijke ontvangst door vrienden en oude bekenden zorgde voor de kers op de taart. Finland en ik, das nog altijd dik aan. Ik maakte een kleine selectie uit de meer dan 500 foto's, voor wie daar boodschap aan heeft.

Finland, het land van de 1000 meren, dat er in werkelijkheid meer dan 90.000 schijnen te zijn. Water, water en nog eens water dus..

We mochten enkele dagen een Finse mökki gebruiken. Zonder stromend water maar mét sauna, en met een gesofisticeerde toilet. Het mag gezegd worden.

Een eervolle vermelding voor de geweldige publieke voorzieningen onder de vorm van vrij toegankelijke speeltuinen - gretig uitgetest door onze meiden...

...en occasioneel ook door de man des huizes ;)

Die twee dochters van ons hadden de tijd van hun leven! En wij niet minder... Wat kunnen twee weken kort zijn.

We genieten nog na en stilaan, ja stilaan, komt deze naaidiesel wel weer op gang...  

Als muziek in de oren...

Hoe mooi kunnen sommige woorden klinken? Zij daar vond 'poubelle' klinken als de mooiste chanson. Niet dat ik afbreuk wil doen aan de schoonheid van een vuilnisbak Eva, maar ik heb het zelf meer voor "Maëlle". Vrolijk, helder, chic, enfin, net zoals het gelijknamige nieuwe jasjespatroon van IeneMiene.

Jep, ik mocht het patroon ook testen. Blij als een kind was ik, weliswaar een tikkeltje ongerust over de deadline - we vertrekken binnen enkele uren namelijk op reis en mijn naaitempo komt bijlange na nog niet in de buurt van de hare. Maar goed, niet getreuzeld, ik toog aan het werk - af en toe beroep doende op hulplijnen Marleen en Annick om mijn ideeën bij af te toetsen.

Menigeen in mijn omgeving zal het beamen: ik moet zowat de meest kritische mens zijn in de wijde omgeving - een kapper vinden waar ik meer dan 1 keer op een rij naartoe ga, heeft me dan ook 18 jaar gekost. Een patroon testen, waarbij er van je verwacht wordt dat je het binnenste buiten keert, is kritische Mie dan ook op het lijf geschreven. Wat een tegenvaller seg, hoezeer ik ook mijn best deed, het kostte mij bijna meer tijd om een minpuntje te vinden dan het jasje in elkaar te steken*. Dat patroon, ik kan het niet anders zeggen, wat een pareltje!

Mijn opdracht: een tussenseizoensversie met plooien in maat 110. Nu bleek uit de matentabel dat maat 110 aan de kleine kant zou zijn voor de oudste en nog een pak te ruim voor de jongste, dus permitteerde ik mij de vrijheid om een zomerjasje in plaats van tussenseizoensversie te maken, en zowel aan de mouw als onderaan 1 cm extra toe te voegen. Perfect op maat voor Jolien, deze!

Uit mijn stoffenkast duikelde ik een jeans/gabardine-achtige stof op die ik kocht als alternatief voor de bloemenjackie voor de oudste die ik een paar maanden geleden maakte (Michael Miller, Tatami turquoise toen bij de Stoffenkamer). De stof haalde het toen niet bij mijn dochter, maar nu zag ik mijn kans schoon er toch nog een jasje uit te maken - zonder inspraak deze keer. Als contrast gebruikte ik een nepleren biesje aan de kraag en van die chique vintage-lookalike leren knopen (waar ik al een tijdlang een geschikt projectje voor zocht). Om toe te geven aan mijn recent ontloken strikjesdrang - wellicht aangestoken door Esther - werkte ik af met (nep)leren strikjes op de mouwboorden. De voering is een stof van Lotta Jansdotter (Sarsparilla Florine), waarvan ik eens een coupon kocht bij Julija's.  

Ik ben er geweldig blij mee, met dit jasje. Dat merkt u ongetwijfeld aan de hoeveelheid foto's. Sorry, keuzestress en al.

Net als andere patroontesters, voegde ook ik zakken toe in de zijnaad.
Eenvoudig aan te passen, en toch steeds een zakdoek bij de hand.

Must have, dit patroon. Heldere werkbeschrijving, perfecte maatvoering, en gewoon, zo erg Maëllig mooi!

Het zal enkele weken stil zijn op deze blog, ondergetekende trekt met man en kinderen naar Finland. Herbronnen en zo. Nadat de Marimekko-winkel werd leeggeroofd welteverstaan.

* Dat is een klein tikkeltje overdreven, want dat er geen zakjes voorzien werden in dit patroon, vond ik wel een ieniemienie klein minpuntje. Maar daar blijft het dan ook bij.