Operatie red het kleedje: feliz meets knippie

Een week of 2 geleden stonden we gezellig wat te keuvelen in het Gentse, ter ere van de opening van de nieuwe winkel van de Stoffenkamer. We, dat waren onder andere Katrien aka Kaatjenaaisels en An aka Straightgrain - ik keuvelde nog met een boel andere inspirerende dames, daar niet van, maar dat heeft nu weinig belang voor mijn punt. 

Gezellig dus, tot Katrien mij er fijntjes op wees dat ik ergens op het wereldwijde web had verkondigd dat ik de volgende keer écht eens gewoon het patroon zou volgen, en hoe het daar nu mee zat. Tja, bekentenis, als ik dingen verkondig dan is dat gewoonlijk meer bladvulling dan dat het de bedoeling is dat dat later tegen mij gebruikt kan worden maar kom: ik had echt oprecht de beste bedoelingen deze keer, echt!

Jolien, het kind is ondertussen alweer 8 en kreeg ergens in de lente een fikse groeispurt, heeft werkelijk niet gelogen geen enkel kleedje meer in haar kast met een zedelijke lengte. Dus kleedjes werden er maanden geleden al beloofd, en belofte maakt schuld.

Toen Feliz (het nieuwste patroon van Straight Grain) het levenslicht zag, sloot ik haar meteen in mijn hart. Tof model, veel opties, ruffles allerhande, enfin, veel waar voor je geld! Met mijn kleedjesvoornemen stond een Feliz-kleedje hoog op mijn prioriteitenlijst. Als u zich inmiddels, als echte kenner, afvraagt waarom dat kleedje op de foto, op de klokmouwen na, nu niet meteen veel weg heeft van Feliz, lees dan vooral verder.

Ik maakte enkele kapitale fouten. 

Nummer 1: Ik pikte een soepele én gladde donkerblauwe gridstof uit mijn kast (gekocht bij Olive). Daar is op zich niks mis mee, ware het niet dat gridstof geen tikkeltje vergevingsgezind is voor kleine 'afwijkingen'*. Afwijkingen? Tja ... oorspronkelijk wilde ik voeren in dezelfde stof, en voor dat voeringdeel keek ik niet heel nauw naar de grid op de stof. Toen ik uiteindelijk besloot toch te voeren met een lichte jeans had ik plots 2 voorpanden uit de gridstof, ééntje mooi recht van draad, eentje ietsie minder mooi recht van draad. Alleen vergat ik dat ergens in een nachtelijk uur en pikte er op goed geluk ééntje uit om mee verder te werken. Het verkeerde uiteraard, wat ik pas doorhad toen het ding klaar lag voor een eerste pasbeurt.

*Dat er niks vergevingsgezind aan is zie je ook aan de tailleband op de rug. Ik wijt dit aan glad en glibberig want ik lette deze keer zeer erg op de positie van de stof.

Nummer 2: Ik negeerde bij het tekenen en knippen heel flink een stemmetje in mijn hoofd dat zei: pas op, het kind is 8 en dus is een hoog schattigheidsgehalte niet meteen het streefdoel. Bleek bij die eerste pasbeurt (waarvan de maat overigens pérfect zat) dat de verhoogde taille in combinatie met het kleedjesplan toch net iets te schattig was. Op de één of andere manier werkt dat niet meer zo voor mijn 8-jarige. Verkorten tot een pittig topje, of het onderdeel recupereren voor een rokje was de simpele oplossing geweest, maar het kind  wilde kleedjes, remember - en dat zal mama geweten hebben, de traantjes die blonken in de ogen mag je er zelf bij bedenken.

Bijna had ik geheel en al in de vuilbak gekieperd, al betwijfel ik of dat de goedkeuring van dochterlief had kunnen wegdragen. Maar de pitbull in mij kwam bovendrijven en ik zocht hardnekkig naar een patroon waarbij ik de klokmouwen toch nog zou kunnen incorporeren. Die lagen immers gemaakt klaar, gerolzoomd en al. Ik bladerde door wat boekjes in de kast en in de Knippie 1/2017 zag ik een kleedje  (jurk 11) waarmee ik klokmouwen wel zag matchen. 

Alle overbodige patroondelen werden geskipt en het bovenpand van Feliz hertekende ik zodat het zou aansluiten bij dit kleedje. Ik sukkelde nog serieus op de biaisafwerking bovenaan. Ik denk niet dat ik dat al eerder deed in combinatie met een blinde rits, en als je u dan moet beroepen op de oh zo uitgebreide uitleg in de Knippie, dan weet je dat je in bent voor een uurtje of twee trial en error.

Maar kom, al bij al: operatie red het kleedje geslaagd. Ben ik helemaal tevreden? Nee, ik zie teveel afwijkende grids op de achterkant. Volgde ik het patroon op de letter? Euuuuuh, oeps, noch Feliz noch Knippie hadden die eer. Sorry Katrien!

Ben ik verliefd op mijn meisje in dat kleedje? Ja, kei hard!

Stof: Olive Online (Peach Pearl)

Patroon: Feliz (Straightgrain) meets Knippie 1/2017 (jurk 11 = jurkje op de voorpagina)

Kniekousen: kousen en karton

Schoenen: JFF (hippe schoentjes)

Bucket bag in waxed cotton

Élke vrouw die zich vrijwillig in - laat ons wel wezen, een zeer zelden flatterende - koerstenue hijst verdient wat mij betreft een medaille. En zéker die vrouwen die dan ook nog eens, just for fun, 5,6 km het snot uit hun neus rijden, puffend, hijgend, zwetend. Je kan er lyrisch over doen, en tussen pot en pint zingt menigeen de lofzang, maar eigenlijk is dat gewoon een kleine 10 minuten zwaar, zwaar, zwaar afzien. 

De eeuwige roem die zo'n heldendaad met zich meebrengt is uiteraard niet te onderschatten, maar kom, even eerlijk, een gloednieuwe k-bas helpt toch nog net dat tikkeltje beter voor de motivatie, nietwaar? Naast een tas voor de winnares van de plaatselijke wielerclub, maakte ik er dus nog eentje voor de snelste vrouw overall.  

Dit keer opteerde ik voor een stoer exemplaar, een bucket bag in zwarte waxed cotton. Ik nam De Tas van Annelies nog eens uit de kast en bladerde naar de Kato tas. Net wat ik zocht. Het is een echt rechttoe rechtaan model met verbazingwekkend veel ruimte voor de geringe stofafmetingen. Een smijt-alles-erin-en-ren-om-de-bus-te-halen tas.

Cognackleurige leren riemen, en fournituren in zwart nikkel dragen bij aan de stoere look. Binnenin koos ik voor zwart-witte driehoeken - u ziet wellicht het patroon ondertussen- en voegde ik een ritszakje toe. Daarvoor gebruikte ik het restant van de koperen rits van k-bas no 1. (1m ritstape = 3 ritsen, geef toe, dat is veel waar voor je geld).  Tip: maak dat zakje niet te breed want dat is lastig bij het dichttrekken ondervond ik.

Voor het rijgkoord won koord op het rol het dit keer heel snel van zelfmaak. Dat koord, love it. Ik werkte het koord onderaan af met een restje cognackleurig nappaleer dat ik nog had liggen. 

De koordstopper maakte ik op de manier beschreven in het boek, maar daar stootte ik op de grenzen van wat mijn naaimachine nog verwerkt krijgt. Ik denk dat er in dat middenstuk wel 8 of misschien wel 10 lagen waxed cotton aan elkaar gestikt moesten worden. Die waxed cotton is niet super dik, maar wel super stevig, en mijn machine deed een 10-tal keer van de 'motor overbelast', ook met de meest stevige leernaald. Ik trok mijn conclusies en greep naar een alternatief: de holniet. Nog een driehoekje erbij onder als knipoog naar k-bas en klaar is kees.

Als ik zelf een favorietje moet aanstippen, dan kies ik deze. K-bas no 1 vind ik tof, lekker all-round, maar k-bas no 2 daaraan verloor ik mijn stoere hart. Een klein beetje hartzeer had ik wel, toen ik die moest afgeven ;). Welke is jouw favoriet?

Materiaal: k-bas

Patroon: model Kato, uit de Tas van Annelies

Kurkleren tote bag met koperen accenten

Voor de tweede editie van de Proloogse Baan, de lokale tijdrit voor wielerfanaten, maakte ik opnieuw 2 tassen voor de eerste vrouwen. Het moeten niet altijd de mannen zijn die de mooiste prijzen wegkapen, nietwaar. 

Opnieuw werd het één tas naar eigen patroon, en eentje waarvoor ik mijn mosterd haalde uit een tassenboek (voer voor de volgende blogpost). De snelste vrouw werd beloond met een ruime kurkleren tote bag, zo eentje waar een A4-kaft net in past, maar ook véél andere hebbedingen die on-misbaar zijn onderweg. 

De tas is vrij eenvoudig in opzet, maar heeft wel enkele leuke accenten. Zo zijn er de doorgestikte deelnaden middenvoor en middenachter, de hoeken die ik verstevigde met koperen kunstleer, een ruime voorzak met een koperen rits en bijpasende tassel en een sluiting met verzonken rits. 

Ik kon het niet laten toch ergens een driehoek in te verwerken - iets met merkstrategie enz. - en naaide er dus eentje als ritstab, dan subtiel komt piepen.

De hengsels maakte ik ook uit kurkleer. Ik knipte (2x) een strook van ongeveer 70cm op 5cm breed, nam een stuk 8mm koord uit de webshop dubbel en stikte dit er paspelgewijs tussen.  De uiteindes liet ik ongestikt en eindigen dan in een tab die je gemakkelijk op de tas kan stikken. Als eerste probeersel ben ik er erg tevreden van, maar volgende keer zou ik het stuk van de tab nog dubbelen zodat het hengsel daar nog iets meer stevigheid heeft. De onafgewerkte randen gaf ik een laagje rafelstop tegen eventuele storende loskomende draadjes afkomstig uit de basislaag van het kurkleer.

Naaien in opdracht, zonder dat de (smaak van de) toekomstige eigenares gekend is, is toch een uitdaging. Het was mijn bedoeling een echte allround tas te maken, met toch dat tikkeltje bling bling. Eentje die in geen enkele tassengarderobe misstaat. Missie geslaagd denk ik, toen ik de oogjes van de winnares zag blinken. ;)

Materiaal: k-bas

Patroon: zelfgeschetst

Mijn (bijna) perfecte rugzak: Cumberland backpack

Jullie verstaan ongetwijfeld dat ik sinds de start van k-bas extra voelsprietjes kweekte. Kom ik toffe tassenpatronen tegen, dan krijgen die een speciaal plaatsje in mijn geheugen (en als ik eraan denk ook op onze Pinterest-pagina).

Met de Cumberland backpack van Sew Sweetness was het niet anders. Wat me echt aanspreekt bij dit patroon is de professionele look en de afwerkingsgraad. Ik zag direct een massa mogelijke combinaties en afwerkingsvariaties. Het duurde dan nog wel bijna een half jaar eer ik eindelijk aan dat gedeelte van mijn to-do-lijst kwam. Oeps. 

Maar dan, dikke liefde! Ik maakte de rugzak uit petrolkleurige tassenstof  en combineerde met kastanjebruine waxed cotton voor het bodemdeel. Water- en vuilafstotend, ideaal! Ik koos bewust voor een heel neutrale combinatie want de rugzak, hoewel die in feite ontworpen werd als schooltas, maakte ik meer als allround model. Kinderen gaan logeren? Wij gaan op daguitstap? Kan allemaal!

De rugzak heeft een voorzakje met draaislot (of magneetsluiting) waarin iets klein kan. Dat zakje is, voor volwassen handen, meer voor de sier dan echt functioneel want de opening is vrij smal. Ik liet de voeringstof een klein beetje piepen. Tof effect vind ik dat. 

Dan is er nog een voorzak met rits met dubbele trekkers, die nog enkele binnenzakjes heeft. Die dubbele trekkers zijn geen vereisten, maar oh zo handig voor dit soort tas. Het patroon schrijft voor het ritszakje binnenin eigenlijk gaasstof voor, maar bij gebrek daaraan gebruikte ik opnieuw waxed cotton. De opgestikte binnenzakjes zijn handig voor GSM en klein gerief allerhande.

Het achterpand stikte ik helemaal door met een driehoekpatroon. Subtiele verwijzingen, I like. In plaats van één laag style vil tegen het achterpand knipte ik nog een extra laag, weliswaar zonder de naadwaarde en stikte deze mee door (en zo ook meteen vast aan het geheel). De ophanglus werd er eentje in waxed cotton, de tassenband heeft een bruine jeanslook en werkte ik onderaan af met riemklemmen. 

Tot slot plakte ik met textiellijm nog een k-bas 'merkteken' in Releda vooraan op de rugzak. Net echt.
Het grootste compartiment heeft behoorlijk wat ruimte. Een A4 kaft past er in de hoogte net in, een grotere laptop dan weer niet. Door de nepen in het voorpand - het enige waarvan ik denk, dat had toch net iets 'ronder' gemogen - heb je best veel diepte en tegelijk een interessanter ritspand dan een gewone rechthoek.

Het patroon steekt perfect in elkaar, en loodst je zo door elke stap. De grootste tijdsvreters waren:

Het draaislot bevestigen. Eigenlijk stelt dat niet zo veel voor, maar je moet aan de slag met een scherp mesje, en een kleine portie geduld, en voor dit specifiek slot kan wat manskracht of een tang ook van pas komen. Ik gebruikte een zwart kunststof draaislot, dat vond ik het beste bij de sportieve look passen die ik voor ogen had.

Tips specifiek voor dit slot: 

• Dun de lagen uit want het slot klikt op elkaar en is niet geschikt voor dikke lagen (de style vil die daar komt knip je zowiezo weg, en extra versteviging zou ik enkel doen als je werkt met gewone katoen.
• Gebruik een scherp mesje om de stof ter hoogte van de opening weg te snijden. Ik sneed zelfs alle stof weg tot aan de plaats waar de uitsteeksels in de achterkant klikken.
• Gebruik textiellijm voor een tijdelijke bevestiging van het slot voor je er de achterkant op klikt (en dat 'klikken' klinkt iets eenvoudiger dan het in werkelijkheid is, na een tijdlang vruchteloos duwen, zocht ik mijn toevlucht tot een tang. Had ik beter meteen gedaan. Ik geef het maar mee) zodat het niet meer gaat verschuiven.
• Gebruik je rafelende stof, dan kan ik zeker rafelstop aanraden voor de weggeknipte randjes
• Ben je niet zo avontuurlijk? Dan kan je ook kiezen voor een magneetsluiting ;)

Het aan elkaar stikken van de binnen- en buitentas. Je kan kiezen om binnen- en buitentas afzonderlijk aan elkaar te stikken te maken en dan via een gat in de binnentas te keren, of je kan binnen- en buitentas aan elkaar stikken met slechte kanten op elkaar en dan met biais afwerken. Ik las in de handleiding dat de ontwerpster de laatste optie aanraadt, omdat de biaisafwerking een soort van 'skelet' geeft aan de rugzak en zo bijdraagt aan de stevigheid. Meer dan 'skelet' - mijn lugubere kant kwam even bovendrijven - had ik niet nodig om mij te overhalen de biaisafwerking toch maar een kans te geven. 

Nu moet ik de naaisters onder jullie niet uitleggen dat dat geen sinecure is. Ik bedoel, biais stikken rond (in het beste geval) twee lagen canvas en twee lagen style-vil, daar krijg ik alvast geen schoonheidsprijs voor. Ik koos na wat passen en meten met verschillende breedtes van biais over alle 'te vangen' laagjes uiteindelijk toch voor de extra brede nepleren versie. Uiteraard is zelfmaak biais even goed, maar soms wint gemak van perfectie.

Niet geweldig mooi gestikt dus, die biais, maar alles zit netjes binnenin verstopt, en dan ook nog eens met de lelijke kant tegen de voering, dus who cares? Hij staat er wel, mijn tas, en stevig ook! Ik had geen opvulling nodig om deze foto's te trekken.

Om een deftig beeld te krijgen van de grootte van de rugzak (in de grootste versie, want er is ook een kleutermaat beschikbaar) maakte ik dankbaar gebruik van modellen in 2 formaten.

Op deze foto's draagt Jolien (8 jaar) de zak op haar rug.

Hieronder wordt de rugzak geshowd door mijn volwassen nichtje.

Wil je deze als schooltas maken, dan vind ik hem ideaal voor een lagere school kind. Maar hij draagt ook erg prettig voor een volwassene dus wat mij betreft is die Cumberland zeker een all-round rugzakpatroon. 

Verliefd? Ik? Niet zo'n klein beetje! Ik kan er naar blijven kijken ;)

Tablethoes in kunstleer feat. Manelprints

Voor de zomervakantie maakte ik nog snel een tablethoes naar een gekend recept (Meneer-de-directeur uit Zo Geknipt!2) -  even tussendoor, ik hou niet zo van grootspraak, en ik ben ook echt geen snelle naaister, dus als ik zeg snel, dan bedoel ik ook snel. Een pak sneller in alle geval dan dat het geblogd geraakte. Meneer de directeur uit kurkleer regeert tegenwoordig samen met mevrouw de directrice uit kunstleer.

Het nieuwe metallic kunstleer was net geleverd, en lag wat naar mij te lonken. Ik 'moest' er nog mee aan de slag alvorens er even tussenuit te knijpen. Pas op, ik doe dat niet voor mij é, maar als testcase voor de k-bas klant #geendank ;).

Ik koos voor een combinatie van donkerblauw en koperen kunstleer, en stikte de twee sierlijnen met twee kleuren garen die allebei dicht aanleunen bij koper. Het verschil is klein en op foto amper zichtbaar, maar het geeft een leuke schakering.

Het koper paste bovendien wonderwel bij de prachtige signatuurstof die Olu van Manelprints voor K-Bas ontwierp. Manelprints staat voor SLOw design (social - low impact - original) en is met haar focus op duurzaamheid een evidente keuze toen we nadachten over een herkenbare k-bas stof die we kunnen gebruiken voor voorbeeldtassen, DIY-kits en andere wilde plannen. Die plannen die zijn er nog, maar ze staan even niet zo op de voorgrond.

Olu kweet zich uitstekend van haar taak, zeg nu zelf. Ze ging aan de slag met lijnen en driehoeken en kwam zo tot een aantal geweldige grafische prints waar we er enkele van weerhielden. Testen met verschillende soorten stoffen bracht ons tot een digitale print op een keperkatoen en een satijnkatoen (die komt later ook nog wel eens aan bod).

De stylus pen zocht ook nog een plekje, en daarvoor voorzag ik een reepje (glitter-)elastiek in de zijnaad. Handig toch?

Uit de vorige keer leerde ik dat het flapje met velcro gerust iets hoger mocht zijn en dus voegde in 0,5 cm toe aan de hoogte. In plaats van een sluiting met velcro plakte ik deze keer een paar dunne, sterke magneten tussen voering en buitenstof. Zo sluit de hoes 'onzichtbaar'. Een perfecte oplossing vind ik dit nog niet, want 2 lagen stevig kunstleer verminderen de aantrekkingskracht aanzienlijk. Ja het blijft dicht, maar je hebt duidelijk geen superkrachten nodig om aan je tablet te kunnen.

Maar ben ik blij met deze tablethoes? Wees maar zeker! Werken-in-k-bas-stijl noemen ze dat ;).