Bloesje in see you at six

Negen maanden, een hele zwangerschap dus, zo lang heeft deze UFO geknipt en al in mijn kast gelegen. Over uitstel gesproken. En waarom? Geen idee, gewoon, omdat het kan zeker.

Nochtans is haar voorgangster één van mijn meest gedragen kledingstukken. Ik heb helemaal fan van de zachtheid en de kreukel die double gauze wel mag hebben. Bye bye zorgvuldig strijkwerk. 

Voor het tweede exemplaar greep ik - eindelijk- naar mijn gekoesterd lapje viscose van See you at six. Kan iemand mij vertellen waarom ik daar niet een pak meer van kocht toen het nog kon? Zó zalig, die kwaliteit, weinig kreukel, soepele val. Maar ja, in een poging niet te hard met de kudde mee te huppelen heb ik een nieuw stofkoopbeleid. Als ik een nieuw stofje zie passeren, dan probeer ik mezelf eerst te overtuigen dat ik het niet nodig heb. En pas als ik na een aantal weken nog steeds droom van een stofje ga ik over tot aankoop*. Helaas ben je soms dan ook rijkelijk te laat.

Anyway, het bloesje kwam er dus, en dat is wat telt. Het patroon recycleerde ik van de vorige versie: een stolpplooitje achteraan, omgeplooide mouwbiezen, een borstzakje en een afgeronde zoom, meer heeft het niet om het lijf.

Zo simpel, en nu al zo geliefd. 

Ik haalde mijn beste modellenmoves boven - die uiteraard helemaal niks voorstellen. Ieder zijn ding. Maar de omgeving** maakt veel goed, toch?

* Dat is toch de theorie. In de praktijk durft het weleens anders uit te pakken. Als in: hebben, nu. Maar dat is enkel wanneer ik een rotdag of net een topdag achter de rug heb, mijn hormonen opspelen, ik op streng dieet sta of een pre- of post menstruele week achter de kiezen heb. 

** Foto's genomen in de Inslag in Brasschaat, de bloemenwei dook plots op uit het niets. Heerlijke ontdekking!

Sweet summersuit met vissen

Na 2 weken zomervakantie in La Douce France, waarin jullie het moesten doen met een zeldzame instagram-post - sorry, de lokroep van de ligzetel, het eten en de wijn was iets te luidruchtig om te negeren - zijn we terug in eigen land.  We genieten nog volop na, met foto's in overvloed.

Van Janne's last minute zomeraanwinst - klaar op 2u voor inpakdeadline, en zelfs nog met de hand ingenomen ter plekke - nam ik foto's aan de Chassezac, een zijrivier van de Ardèche. Bij vissen hoort water, nietwaar. Terwijl Janne de echte vissen met steentjes te lijf ging - laat ons eerlijk zijn, van ketsen kwam weinig in huis - stond ik klaar met de camera. 

De kenner werpt één blik op de rug en weet meteen dat ik hier aan de slag ging met het gratis Sweet Summersuit-patroontje van Madam Toertjes voor Soft Cactus. Die rug, <3.

Ik maakte er wel een kleedje van, en geen 'suit', noch badpak. Voor het laatste leent het stofje zich niet, en voor het eerste vind ik mijn kinderen, los van het zwembadgebeuren, precies net iets te oud. Maar niet getreurd, de pijpjes weglaten en er een kleedje van maken - ideetje dat ik voorbij zag komen op één van de vele facebookgroepen - is echt a piece of cake.

Het stofje is een french terry van Eva Mouton voor About Blue Fabrics. Heerlijk stofje! Ik had een beetje schrik dat de french terry wat 'dik' zou uitvallen voor de hete Franse temperaturen maar er is genoeg bloot om mogelijke oververhitting te voorkomen. De boordstof kocht ik ooit, zonder direct plan voor ogen. Maar kijk nu naar die perfecte match, soms moet het gewoon zo zijn.

Niet dat ik niet gevloekt heb. Boordstof en ik, wij zijn niet altijd dikke vriendjes. Eerlijk, wij zijn vaak helemaal geen vriendjes als die ergens biaisgewijs aan bevestigd moet worden. Dat heb ik uiteraard aan mezelf te danken, want in het patroon staat duidelijk dat rekbare biais of dunne tricot te verkiezen is. Maar ja, dat had ik niet in zo'n schoon kleurtje dus wat doet een mens dan...

De afwerking is dus ondermaats, maar who cares, het ging van lijf naar was en van was naar lijf en zo nog een paar keer. En dan weet een moeder dat het goed is.

Hoogzomerset

Al een tijdje test ik met veel plezier de kersverse hersenspinsels van Mind the Whale. Toegegeven, de testfase haal ik zelden, op het nalezen van handleidingen na dan, maar kom, aan mijn intenties zal het niet liggen. Als daar dan ook nog de hersenkronkels van Madame Khadetjes tussen komen fietsen dan kan daar niet anders dan een toppatroontje met miljoenen opties en ingenieuze assemblagemethoden uit voortspruiten. 

Et voilà, mijn verwachtingen werden helemaal ingelost met 'Skip the rope'. Ok, miljoenen opties zijn een klein tikkeltje overdreven, maar het zijn er toch véél. Als eerste versie koos ik er eentje met zakken vooraan en een biaisafwerking. Zo'n sportief model past wel bij mijn oudste.

Omdat ik quasi alle extra opties schrapte zat deze short vrij snel in elkaar, zelfs met gulp. En perfect op maat ook!

Een  nieuwe short, dat vroeg om een bijpassend topje. En het liefst een snél exemplaar :) 

Mijn eerste smockprobeersels dateren alweer van lang geleden en sindsdien vergat ik de techniek een beetje. Maar met de hoogzomerdagen van vorige week kwam het weer allemaal terug :)

Ik nam een lapje stof van 110cm breed, werkte bovenaan af met elastische biais en smockte dan een rij of 5 over de ganse breedte. Bij het ochtendgloren wikkelde ik de lap rond Jolien haar bovenlijf en bleek dat als bij wonder de perfecte afmeting (voor de geïnteresseerden, Jolien haar borstomtrek is ongeveer 64cm). Ik stikte een zijnaad, rolzoomde het topje op 5 minuten en nam dan een (gedubbeld) stuk biais voor de lintjes.Vooraan naaide ik deze gewoon aan de rand vast, maar achteraan wilde ik iets speciaal.

Om de lintjes te bevestigen gebruikte ik een zeilring met diameter van 14mm (het helpt als je dat en masse in huis hebt liggen ;)). Lintjes erdoor, strik erin en klaar. Om de lintjes wat in vorm te houden bij de kruising stikte ik de lintjes daar schuin aan elkaar.

That's it. Simpel maar toch een leuk detail.

Foto's namen we in de plaatselijke bib (duh ;)).

Omdat ik deze outfit zelf echt geslaagd vind, en Jolien ook in de mood was voor het betere modellenwerk namen we ook nog wat foto's onderweg.

Zonnige zuiden, here we come!

Short: Skip the Rope - Mind the Whale (patroon), Bellelien (stof)

Top: Zelfgetekend, stof Bellelien

Sleep tight Gijs

Last minute cadeaus, ik maak er mijn specialiteit van. 

Die cadeaus in de vorige zin mag u gerust schrappen trouwens, het is hier last minute alles eigenlijk. In mijn herinnering was ik als kind nochtans altijd voorbeeldig op tijd, maar sinds ik als 23-jarige opgescheept werd met de slechtste examenrooster ever is het hek van de dam. Vijf examens in even zoveel dagen na amper twee weken blok, dat vroeg om red bull en een drastisch andere ingesteldheid wat betreft slaap en time management. Helaas met blijvende gevolgen. Disclaimer: het kan ook zijn dat time management nooit mijn sterkste kant was maar dat mijn herinneringen niet 100% stroken met de realiteit.

Maar even weer on topic. Baby Gijs organiseerde zaterdagmiddag zijn eerste festivalletje, dus zaterdagochtend ging ik in actiemodus.

Een slaapzak komt lang van pas en vind ik dan ook een i-d-e-a-a-l babycadeautje. En als de ouders niet wild zijn van de stofkeuze, doen ze gewoon het licht uit en geen haan die ernaar kraait. 

Het model is de (vereenvoudigde) Lua, van Straightgrain. Ik maakte deze al verschillende keren, en een patroon dat in de vingers zit, helpt geweldig om last minute cadeaustress te vermijden. (tip ;)). De stof is er eentje van Cotton + Steel (bij Alotte), met de toepasselijke naam 'Sleep Tight'. Gevoerd met een laagje H630 en een effen katoentje kan deze prima dienst doen in iets frissere zomernachten.

Uit een restje van de stof knipte ik een paar figuurtjes, stikte er een effen achterkant tegen en vulde met kussenvulsel. 

Gijs: sweet dreams!

Nova Blogtour - Party outfit III

Nadat zowel Jolien als ikzelf gekleed werden, bleef nog net voldoende tijd over voor een outfit van de jongste. 

Waar ik bij Jolien eerst het kleedje maakte en dan op zoek moest naar bijpassende schoenen - een uitdaging is een understatement als je een beetje afwijkt van de seizoenskleuren - deed ik het voor Janne omgekeerd. Ze koos eerst de feestschoenen - en schoenen in mintkleur, daar weten we wel weg mee - en daarna zocht ik bijpassende stoffen. Een pak gemakkelijker ;). 

Bij Georgette sloeg ik mijn slag. Ik koos voor een mintkleurige double gauze van Les Trouvailles d' Amandine, en toen ik toch bezig was klikte ik ook een perzikkleurige tricotcoupon van Elvelyckan in mijn winkelmand.

Het patroon zat ook al even in mijn hoofd, de Nova van StraightGrain. Prachtig patroon vind ik dat, dat met haar vele plooitjes-opties, toch hét handelsmerk van StraightGrain, ook meteen een hoog wow-gehalte heeft. Het was, écht waar, mijn bedoeling deze keer strikt het patroon te volgen. Gewoon een A-lijn kleedje in de double gauze, met honinggraat-plooitjes.

Maar toen de stoffen toekwamen, mooi op een hoopje, de perzikkleurige tricot op de mintkleurige double gauze kon ik ze niet meer scheiden. Dus ik stelde mijn plannen bij en besloot dat een feestelijke t-shirt op een simpel rimpelrokje ook perfect zou werken. Een kleine Nova-hack drong zich op. 

Omdat tricot en een geweven stof katoen toch wel wat anders verwerken, besloot ik een stuk stof eerst te voorzien van plooitjes, en dan aan de hand van een goedpassende t-shirt en het patroondeel van de voering met aangeknipte mouwtjes het t-shirt te knippen. Een ballon-effect wilde ik vermijden, dus ik knipte het bovenstuk door op de lijn van de voering en zette er dan een ongerimpeld deel onder. We schrijven deadline - 3 dagen dus ik was blij dat het werkte zoals het in mijn hoofd zat. 

Die plooitjes, dat 3D-effect, ik kan er naar blijven kijken! Ik werkte af met de hand met fluo garen, voor een pittig detail.

Achteraan knipte ik de voering in 2 delen en koos voor een knoopjessluiting. 

In de zij liet ik het fluo ook nog even terugkomen. Van zo'n details kan ik genieten.

Het rokje rimpelde ik op een glitterelastiek, waar ik geen foto van heb, helaas. Maar meer heeft de outfit niet nodig, toch?

<3

Nova, yes, I like! En An, ik beloof het, de volgende versies - want die volgen ongetwijfeld - volgen het patroon naar de letter!

Sparkling Sallie jumpsuit

Waar moet ik beginnen, na anderhalve maand blogstilte? 

Laat ons het er vooral op houden dat 2017 nu al de geschiedenis ingaat als dat jaar waarin mijn gezondheid het een beetje - understatement - laat afweten. Exit gebroken arm, enter de longontsteking. Maar niet getreurd, we klauteren weer uit het dal, net op tijd voor een spetterende zomer! 

En gelukkig ook nét op tijd om volop mee te genieten van Jolien's eerste communie. Alsof het zo moest zijn (!) naaide ik haar communiekleedje in het korte intermezzo tussen arm en longen, zodat het stressniveau outfitgewijs redelijk laag lag toen ik de weken voorbij zag vliegen vanuit mijn bed en luie zetel. Het initiële plan, nl. zus en mama ook voorzien van zelfgemaakte outfits maakte langzaamaan plaats voor plannen richting kledingwinkel. Maar toen de lucht dan toch opklaarde, deed ik aan slow-zero-stress sewing, en kon ik dat tripje toch nog schrappen. Yes!

Voor mezelf zat ik al met een feestelijke jumpsuit-plan in mijn hoofd sinds ik de Sallie Jumpsuit van Closet Case Patterns bij haar ontdekte. Comfy, brede verhullende pijpen, en toch elegant, my cup of tea. Oh, en in tricot, zonder al te veel poespas, en dus snel klaar. 

Feestelijk wel, dus dat vroeg om een feestelijke stof. En bij feestelijk denk ik direct aan Lotte Martens ' Let's Party Collectie, tja, ik ben gewoon grote fan. De Sparkle Tarda Jersey, in combinatie met de 'gewone' Tarda, de ideale match in mijn hoofd. En ook in de praktijk blijkt dat perfect te werken voor dit patroon, al zeg ik het zelf. I loooove this jumpsuit.

Het enige tricky aspect is de paneelafmeting van de Sparke Tarda. Met een hoogte van 40 cm (na voorwassen) kreeg ik het kimono-style-bovenstuk 'óp de millimeter' uit de stof geperst. Had ik een proefversie gemaakt, dan had ik geweten dat ik dat bovenstuk best met een paar centimeter had verlengd, en dan had ik een beetje moeten improviseren met een aparte tunnel in plaat van aangeknipt aan het bovenstuk. Een bovenstuk met spaghettibandjes was uiteraard ook een optie geweest.

Ook de anderhalve meter gewone Tarda was na voorwassen (en ja, droogkast, ik geef het toe #lazyismymiddlename) heel nipt. Zakken kreeg ik er niet meer uit, maar haha, uit esthetische overwegingen - zakken op mijn heupen in een kledingstuk uit één geheel, ik dacht het niet - ging ik die toch schrappen.

Jersey zet mijn afrikaanse rondingen ter hoogte van mijn derrière mooi in de verf, n' est ce pas? 

Ok, ook net iets te veel de rondingen ten gevolge van too-much-partyfood. Je kan ook niet áltijd je buik intrekken ;).

 De lintjes op de rug zijn niet per se functioneel , maar ik hou wel van dat extraatje.

Het vestje hing nog in de kast, de pumps zijn tijdloze klassiekers en de Joy maakte ik ook al eerder. Outfit complete.

De foto's zijn helaas niet op het communiefeest genomen. Iets met tijdsnood vooraf, en zelf fotograferen tijdens het feest. De dag nadien hees ik mezelf nogmaals in de jumpsuit, moe, en prikkelbaar. De fotograaf van dienst heeft het geweten #sorryschattie.